به زمین تا که رسیدی همه جا زیبا شد

هرچه گل بود شکفت و دل باران وا شد

هر فرشته به تو یک نام بهشتی می داد

آسمان دید که مجموعه ی آن “زهرا” شد

گفت آهسته که خورشید بتابد همه جا

این چنین نام تو اعلام به یک دنیا شد

رسمشان بود عرب ها که به گُل پشت کنند

رحمت آمدنت مژده ی”اعطینا” شد

یک شب آویخته شد چادرت از عرش خدا

عطر رویایی آن قسمت مریم ها شد

عشق هنگام نمازت به تماشا آمد

“وندرین دایره، سرگشته ی پابرجا” شد

روز میلاد شما بود و دلم خواست، غزل

عرض تبریک قشنگی بشود، آیا شد؟

يا على، شب بر سر قبرم بمان
هل اتى! بر کوثرت ياسين بخوان

گفت و گفت و ديدگان بر هم گذاشت
هل اتى را غرق در ماتم گذاشت

چاره ساز عالمى بيچاره شد
کوثر و دخَان، ز قران پاره شد

ياس گلگون على چون جان سپرد
نى که زهرا، بل على افتاد و مرد

شاپرکهاييم و خاکستر شديم
واى مردم، واى، بى مادر شديم

جاى سيلى تا ابد بر روى ماست
تا قيامت ميخ در پهلوى ماست

ردَ خون سينه ات بر جاده است
خاک چادر، مُهر هر سجاده است

آه مادر، کودکانت خسته اند
چشم بر دست کبودت بسته اند

اى که "عجَِل " گفتى و مرگت رسيد
عجَِلى گو تا فرج آيد پديد